‘Ik heb het haar al zo vaak proberen uit te leggen, het lijkt nooit goed genoeg’. Via mijn beeldbelverbinding zie ik dat Jonas zucht terwijl hij zijn armen omhoog zwaait. Gespannen wrijft Linda in haar handen en haar gezicht staat strak. ‘Ik wil gewoon weten hoe het zit. Ik zie het steeds voor mij hoe je met Steef ...ik word er hopeloos van, dat je niet precies vertelt hoe het kon gebeuren.’ Blijven hangen in wrok is menselijk als iemand je iets heeft aangedaan. Zolang Linda zich vasthoudt in de strijd door het overlijden van haar broertje, komt zij niet bij haar innerlijke pijn. Dat Jonas en Linda op het beeldscherm naast elkaar zitten en elkaar bijna aanraken is een vertekend beeld. Maar vanwege alles wat er is gebeurd, willen zij er graag met elkaar uitkomen.

‘Ik voel mij er erg schuldig onder, het had niet mogen gebeuren, weet je hoe het is voor mij?’ Linda zucht en draait met haar ogen, en lijkt met deze verontschuldiging niet veel te kunnen. Ik zie twee mensen ieder met hun eigen rouw en verdriet. ‘Linda, wat maakt het vooral zo pijnlijk voor jou?’ Haar gezicht ontspant iets ‘Ik voel mij zo alleen staan, het lijkt alsof niemand zich meer bekommert om het overlijden van Steef. Iedereen is gewoon weer doorgegaan met zijn leven. Ik ben bang dat ik na Steef ook de andere mensen om mij heen ga verliezen. Zij voelen zo ver weg.’

Nu zie ik Jonas wat oplichten en gaan verzitten. ‘Hoe kijk jij terug op het ongeluk, Jonas?’ Het valt even stil. ‘Dat ik zo stom heb kunnen zijn! Het is alweer maanden geleden maar het voelt als de dag van gisteren’.

Eigenlijk wil je dat de schuld niet ongedaan wordt gemaakt. Dat het wordt geaccepteerd dat zowel hij als een ander wel eens grenzen opzoekt of overgaat. Dat Jonas Steef zonder rijbewijs op zijn motor liet rijden met hemzelf achterop omdat hij teveel had gedronken. Jonas maakt gebruik van de openheid om precies te vertellen wat er is gebeurd. ’Ik ben vooral heel boos op mijzelf en met mijzelf bezig. Steef was mijn beste vriend. Ik kan mezelf nauwelijks vergeven, wat ik heb gedaan.’ Jonas staat zichzelf toe om te voelen wat hem is overkomen. Jezelf kunnen vergeven heeft alles te maken met de ander waaraan je je spiegelt.

‘Kan jij Jonas vergeven?’

‘Ik vind dat lastig, het heeft mij zoveel pijn gedaan. Nu je wat meer openheid geeft over wat er is gebeurd en ik ook merk dat je er echt mee zit, wil ik het wel proberen.’

Vergeven is ook een acceptatie van het leven zoals het is. Vergeven geeft ook kans om echt te rouwen.

In het begin leek het mij moeilijk, maar van lieverlee krijg ik gelukkig toch wat bedrevenheid in beeldbellen. Meebewegen levert dan meer op dan tegenwerken, zoals vergeving meer oplevert dan wraak.

N.B. De besproken situatie is met toestemming van de betrokken persoon in de Levensletter opgenomen.

 

Zorg goed voor jezelf en voor elkaar!

Lieve groet, Pauline