Een smal pad

'Het is een smal pad waar ik over loop'. 

 

'Ik kan niet naast René lopen waardoor praten met elkaar niet mogelijk is. Ik kan hem niet verstaan. Er is aan één kant een diepe afgrond. Ik loop voorzichtig, voetje voor voetje om niet te vallen. Ik moet voorzichtig zijn. Toen de afgrond plots aan beide kanten van het pad kwam, is het mij overkomen dat ik zomaar viel en hierbij René meenam in mijn val. Dat wil ik niet nog eens meemaken.’ Dat zijn de woorden van Marieke en de beeldspraak die zij gebruikt om duidelijk te maken hoe zij en René, haar partner, om zijn gegaan met het verlies van hun zoon Tobias. Tobias is op 3-jarige leeftijd overleden aan leukemie.

Sindsdien belopen zij het pad met al zijn afgronden en uitdagingen. Ieder gaat anders om met het gemis en ieder heeft zijn eigen tempo daarin. Soms is er lange tijd volledige stilstand alsof het gestold is in je. Soms is het gewenst om wat achter te blijven omdat je behoefte hebt om stil te staan of terug te gaan, je gedachten en gevoelens te laten spreken. Je hebt een herinnering die jou overvalt of waarvan je het nodig vindt om bij stil te staan.  Je moet de ander voor laten gaan, om achter aan te sluiten. Heb jij dan nog het overzicht over waar de weg naar toe leidt? Hoe is dat voor jou? Kun je dat aan de ander over laten?  Kun jij leiden en kun je geleid worden? En soms is het fijn om stevig door te stappen. Om de vaart te voelen of je af te laten leiden door wat er in je omgeving gebeurt. In een partnerrelatie is het beter om toe te laten dat ieder daarin anders omgaat, anders beweegt en een ander tempo heeft. Dit betekent ook dat je soms alleen op pad bent en de ander niet kan helpen omdat je al genoeg aan jezelf hebt om overeind te blijven. Elkaar laten gaan en laten passeren is dan belangrijk om te kunnen doen.

Na al die jaren lopen Marieke en René op hun pad. Een lange smalle weg zijn zij gegaan na de ziekte en het overlijden van Tobias. In mijn praktijk hebben ze samen gewerkt aan gebruiken en rituelen om hun zoon te herdenken. Zo is er ruimte gekomen, is het pad breder geworden en lopen ze op die momenten naast elkaar en hand-in-hand. Zo ook gaan ze dat doen op wereldlichtjesdag.

Op 13 december worden wereldwijd kaarsen aangestoken ter nagedachtenis aan alle overleden kinderen. Dit gebeurt overal ter wereld om 19.00 uur plaatselijke tijd. Op die manier is iedereen verbonden met het denkbeeldige lint van licht over deze wereld als teken van herinnering aan dat ene kind dat zo wordt gemist. Wereldlichtjesdag wordt dit jaar digitaal verzorgd vanuit meerdere plaatsen in Nederland http://www.wereldlichtjesdag.nl/

In 2021 vindt er een Rouwgroep – Verlies van een kind plaats o.a. onder mijn begeleiding. In de rouwgroep is er gelegenheid te delen over de pijn en het gemis, de liefde voor je kind met wie je voor altijd verbonden blijft. De rouwgroep komt 8 keer bijeen in Leiden en we starten maandagmiddag 1 februari van 14.30 tot 16.30 uur.  De andere data zijn:  8 en 15 februari, 1, 8 ,15 en 29 maart en een terugkombijeenkomst op 7 juni 2021. Er kunnen zich nog ouders aansluiten. Meer informatie is op te vragen bij mij.

Hartelijke groet van Pauline